Wyzwanie II +18

Witajcie ponownie, to druga cześć jednorazówki. Pierwszą częścią nikt się nie zainteresował, ale ja się nie zniechęcam. Myślałam czy ją opublikować. Doszłam do wniosku, że skoro już ją stworzyłam to nic nie szkodzi mi jej opublikować. Więc zapraszam do czytania.

Jak to się stało? Jak … Nie rozumiem jak mogliśmy się tak ponieść emocją. Jak?

O mój boże gdzie ja jestem? Która godzina? Kto leży obok? USAGI… wspomnienie pocałunku było takie żywe. Wygląda jak anioł, gdy śpi jest taka spokojna kilka kosmyków opadało jej na twarz. Leżała na kanapie opatulając się ramionami. Faktycznie było zimno. Poruszyła się. Jej usta. Smakowały alkoholem i truskawkami. Były takie słodkie. Oddałby wszystko za skosztowanie ich jeszcze raz, choć raz.  Nie Seiya, o czym ty myślisz, to jest Tsukino. Jej powieki zaczęły drgać. Zaraz się obudzi. Trzeba przerwać te rozmyślania i uciekać. Był już przy wejściu do jadalni, gdy…

- Gdzie są wszyscy?- Zapytała. Jej głos sprawił, że chciał uciekać lub podejść i ją porwać daleko stąd. Mieć tylko dla siebie. Odwrócił się i zatonął w jej oczach. Tych, która tak wiele razy spoglądały na niego z złością i nienawiścią.-Co się tak patrzysz?- Z jej słowami powrócił do rzeczywistości.

- Reszta poszła już jakiś czas temu- odpowiedział na jej pytanie a ona spojrzała na niego jakby chciała zapytać, co on tu jeszcze robi- Zasnąłem na kanapie tak jak ty i właśnie się zbieram.

- Aaa…- wydawał mu się, że chce coś powiedzieć jednak usłyszał tylko...            

 -No jasne na razie- Mówiąc to próbowała wstać, ale ilość alkoholu, który wypiła dał o sobie znać i po chwili upadla na kanapę. On do najtrzeźwiejszych nie należał, ale równowagę trzymał. Miał dosyć silną głowę. Podszedł do niej prosząc, aby wstała. Po patrzyła na niego nie pewnie jednak po chwili spełniła jego prośbę. A on podniosł ją lekko z ziemi. Wydawało mu się, że nic nie waży. Zapytał gdzie ma sypialnie odpowiedziała, że na górze drugi pokój po lewej. Po czym wtuliła się w niego. Była tak blisko. Znowu czuł tan słodki zapach jagód. Znalazł się przy drzwiach jej sypialni. Kiedy ja tu dotarłem? Mógł ją tak nieść przez wieczność. Wszedł do jej pokoju. Był ogromny. Na środku stało łóżko a na przeciwnej ścianie wisiał idealnie płaski i najdroższy z możliwych telewizorów. Brakowało mu jeszcze złotej ramy. Ściany był w kolorze fiołkowym. Wielkie okna w dzień na pewno wpuszczały do tego pomieszczenia wiele światła. Na prawej  stało biurko i regal z książkami i płytami. A po lewej widział dwie pary drzwi. Pokój jednym słowem robił wrażenie. Podszedł do jej łóżka i położył ją na nim. Miał już iść, gdy usłyszał jej głos i poczuł jak łapie jego dłoń.

- proszę zostań.- Wypowiedziała te słowa na jednym wdechu. Tego było za wiele. Za wiele rzeczy się wydarzyło. Za bardzo jej pragnął. W jednej chwili znalazł się przy niej i pocałował ją. Gorąco i namiętnie. Oddawała pocałunki z taką samą mocą. Złapała poły jego koszuli i rozerwała ją, guziki odpadły na podłogę. Jej ręce znalazły się na jego placach. Przyciągnęła go jeszcze mocniej i przewróciła  na plecy. Jej pocałunki były pełne pasji i pożądania. Jego dłonie gładziły jej plecy pod bluzką. Oddychała coraz głośniej, po chwili pozbył się jej bluzki. Była piękna w światle księżyca. Po następnej chwili rozpiął jej spodnie i je zdjął. Była teraz tylko w czarnym staniku i koronkowych majteczkach. Obrócił ją i zaczął całować jej szyje. Wydała cichy jęk. Całował tak jej całe ciało, po tej pieszczocie znał każdy jej zakamarek. Była już zupełnie naga. Jej ręce powędrowały do jego spodni, rozpięła je a on się ich zręcznie pozbył.

- Proszę Seiya – wymruczała przyciągnęła go a po chwili znalazł się w niej. Wydała zduszony jęk, który stopniowo przeradzał się w krzyk spełnienia. Nadeszło ono w tym samym momencie. Wygięła się w łuk a jej palce wbiły się jego skóre na plecach. Opadł na nią. Oddychali przez jakiś czas głośno a ona czesała palcami jego włosy. Położył się obok niej. Przyciągnął ją do siebie i delikatnie całował jej usta. Kiedy skończyli się całować, przytuliła się do niego i tak zasnęli.

***

Obudziły ją promienie słońca. Przenikające przez okno i firanki, dlaczego ich nie zasłoniłam zasłonami? Zawsze tak robiła, gdy się kładła spać. Podniosła głowę. Zaraz tego pożałował tępy ból zawładnął jej głową. Zawsze tak miała, jak za dużo wypiła. Co się wczoraj działo? Dlaczego jestem naga? Na kim ja leże. Zastanawiała się gorączkowo. Spojrzała na twarz swojej poduszki i zamarła a po chwili się poderwała pilnując, aby to, co powinno zostało zakryte. CO JA ZROBIŁAM? Omójbożecojazrobiła… Myśli płynęły w jej głowie z zastraszającą prędkością. Co ja mam teraz zrobić? Jak mam się zachować? Wymknę się po cichu. Nie to nie dorzeczne to mój dom.

- Wstawaj!- Warknęła. Jego włosy ograniczyły mu przez chwil pole widzenia a potem je przeczesał palcami. Wiedziała, jakie są w dotyku w nocy tak samo je czesała. Nie Usa to twój wróg. Przystojny wróg. Nie, nie, nie!!! Co się z nią w ogóle dzieje?  Nie może tak o nim myśleć. Jej wzrok padł na pościel pokrytą gdzie nie gdzie kropelkami krwi. Czy swojemu wrogowi oddaje się swą cnotę? Wątpię. Od razu obróciła kołdrę tak, aby tego nie widział. Podniósł się. Jej wzrok automatycznie powędrował na jego usta te cudowne, delikatne a zarazem brutalne dające tyle przyjemności. Potem spojrzała, na jago tors. Umięśniony. Chciała go dotknąć. Nie, nie może go dotknąć.

- Co się tak na mnie patrzysz. Tylko nie mów, że niczego nie pamiętasz- tego było dla niej za wiele rzuciła się na niego z pięściami nie zważając na to, że ona jest naga i on też niczego na sobie nie ma. Jej pięści zostały zablokowana a po chwili została przygwożdżona do łóżka. Zatonęła w jego oczach ponownie. Co nią kierowało? Dlaczego chwyciła jego dłoń, dlaczego poprosiła, aby został, dlaczego? Co nią kierowało? Może to samo uczucie, co teraz, które kazało podnieść głowę i dotknąć jego ust. Ale czym ono było? Nie mogła dale myśleć racjonalnie jej ciało przejęło władze nad mózgiem. Potrzebowała tylko jednej rzeczy teraz a raczej osoby. Potrzebowała Seiya Kou. Przyjemność, która poczuła nie równała się do tego, co było wcześnie może jej odczucia zostały pochamowane przez alkohol nie wiedziała. Ale była pewna, że czuje się błogo wręcz nie realnie. Była pewna, że to nie może się więcej powtórzyć. Ostatkiem sił wstała i owinęła się w koc.

- Ubierz się i znikaj stąd. To się nigdy więcej nie powtórzy. Nigdy więcej rozumiesz? Nikt nie może się o tym dowiedzieć. Łazienka pierwsze drzwi- powiedziawszy to wyszła z sypialni nie oglądając się na chłopaka, który wiedział, że to się na pewno powtórzy.  Ale ona była pewna, że to pomyłka. Jednak, kiedy wypowiedziała to wszystko poczuła, iż zaprzeczyła sama sobie. Pragnęła tego, co on mógł jej dać. Pragnęła tam zostać. W łóżku z nim i zatracać się w jego pocałunkach, spojrzeniu i dotyku. Ale nie mogła. To było zagrożenie dla jej roli. Dla roli, którą sobie stworzyła na potrzeby życia w tym brutalny świecie. Nikt nie wiedział ile wycierpiała i nocy przepłakała. Miła wszystko a tak naprawdę nie miła niczego jej chłopak ją zdradzał to bolało, choć go nie kochała to była kolejna kreacja. Nie miła przyjaciół, jedynie cztery koleżanki, które były z nią, bo rządziła szkołą. Był jeszcze Diamand, który zniszczył ją w poprzedniej szkole. Zniszczył jej po przednie życie. Odpłaciła mu się. Nawet z nawiązką. Zauroczyła się w nim a on później ośmieszył ją przy całej szkole. Obiecała sobie, że się zmieni. Zmieniła się i była nazywana suką, egoistka, manipulantką, grzecznym diabłem… to ostatnie nawet ja śmieszyło,, Dla nauczycieli wzór dla uczniów postrach”. Nawet nie spostrzegła, kiedy doszła do ostatniego pokoju na strychu i zaczęła grać na fortepianie. Uwielbiła to nie grała nic szczególnego kilka nut, które uparcie powtarzała. Jej palce robiły to same, ponieważ ona rozmyślała. Co będzie dalej z jej życiem…

***

Minoł miesiąc od tej pamiętnej nocy. Widział ją jak z swoimi przyjaciółkami przechadza się po szkole. Kiedy on przechodził obok nich ona go ignorowała. Wykurzało go to. On i Tsukino to nie dorzeczne, to wszystko się stało przez alkohol. Tak na pewno. Nawet w jego głowie te słowa brzmiały nieprawdziwie. Kogo chciał oszukać? Kogo zmylić? Kiedy wychodził z sypialni słyszał muzykę, mógłby łatwo ją odnaleźć iść za tymi dźwiękami, ale po co? ON TO SEIYA KOU ŁAMACZ SERC. Nie dla niego związki. Zdobył ją. Ale dlaczego chce więcej? Stop. Nawet, jeżeli on chce to na pewno on go nienawidzi. Jago rozmyślania przerwał dzwonek. Co my teraz mamy? A tak spotkanie z wychowawcą w sprawie wycieczki za dwa dni do zakopanego. Wszedł do klasy i na kogoś wpadł.

- Uważaj jak chodzisz- usłyszał głos Tsukino

-Może jak byś zwracała uwagę na innych a nie tylko na siebie to byś na mnie nie wpadła- odpowiedział je wściekły

- Że niby ja na ciebie wpadłam chyba sobie kpisz- warknęła z złością. Ich spojrzenia były pełne nienawiści i złości, ale dobry obserwator dostrzegłby jedną jedyną mała iskierkę… nie słyszeli głosu nauczyciele przywołującego ich do porządku.  Nadal się kłócili. Dopiero stwierdzenie wychowawcy przywróciło ich do porządku, aby zacząć wykłócać się z nauczycielem, ale on uciszył ich bardzo szybko i rozkazał zająć miejsca. Jak on mógł kazać mu siedzieć z tą… tą idiotką? A to wszystko przez nią. Po co zaczęła się wykłócać. Odsunął swoją ławkę od jej a ona po chwili zrobiła to samo. Ale nauczyciel musiał to zauważyć, bo powiedział…

-Złączyć te ławki, siedzicie razem na każdym przedmiocie i w autokarze jak się dowiem, że nie wywiązujecie się z mojego poleceni dam wam dodatkowo wspólny pokój. A teraz spokój i zająć się tematem spotkania.

***

Dzień wycieczki. Tak się na nią cieszyła a teraz osiem godzin z nim. On cały czas obok niej, przy niej. Nie wiedziała jak przetrwała ten dwa dni. Nienawidzila go. Nienawidziła siebie za to jak jej ciało reaguje, gdy jest blisko, jak tonie w jego spojrzeniu, chcę, aby ją pocałował. Powtarzała w myślach, że nie wolno jej tak o nim myśleć, że to wróg. Pierwsza łza spłynęła po jej policzku. A ona ją starła. Ona nie płakała. Obiecała to sobie. Ostatni raz płakała w poprzednim życiu, życiu, które zostało zniszczone przez miłość do… Nie chciała oni myśleć. Nie teraz.  Tyle rzeczy miała do zrobienia…

***

Rozglądała się za nim. Nie wiedziała czy wywoła to tęsknota czy wręcz odwrotnie chęć, aby się nie pojawił. Rozmawiała z dziewczynami o wszystkim i o niczym, ale myślała o Seiyi. Gdzie on jest? Czy się pojawi? Zastanawiała się przez cały czas do póki go nie zobaczyła. Wkładał walizkę do autokaru. A po chwili nauczyciele kazali im wchodzić i zająć swoje miejsca w pojeździe. Usa nie chętnie szła w stronę wejścia. Kiedy już wchodziła poczuła czyjś oddech na szyj. Jej serce zaczęło szybciej bić i już wiedziała, że to Seiya za nią stoi.

- Nie stój tak- wyszeptał jej do ucha. Jego głos był pełen mdlącej słodkość.

- Odwal się.- Syknęła

- Nie grzeczna dziewczynka- szepnął, a ona tylko przewróciła oczyma i ruszyła znaleźć miejsce.

- Tu jest miejsce Kou- zawołała go

- Tu też jest miejsce Tsukino. Siadaj najdroższa.- Kiedy usłyszała ostatnie słowo na jej policzkach pojawiły się rumieńce. A po autokarze rozeszły się szepty. Nie mogła do niego podejść straciłaby twarz. Zajęła miejsce, które znalazła. A po chwili usłyszała…

- Ach te kobiety nie wiedza, czego chcą- nowa fala pomruków zalała autokar. A do policzków Usy spłynęło więcej krwi

- Hej Usagi nie czerwień się tak. Krzyknęła Rei. A dziewczyna spiorunowała ją wzrokiem.

-Seiya pamiętasz to się nigdy nie zdążyło?- Zapytała, musiała się upewnić.

- Co się zdarzyło?- Zapytał niewinnie Seiya

- Ty już dobrze wiesz, co.- Syknęła przez zaciśnięte za złości zęby i odwróciła głowę do okna,

- Może masz ochotę mi przypomnieć.- Szepnął prosto do jej ucha. A ona odwróciła twarzy. Ich usta były tak blisko siebie. Kilka milimetrów i znowu zatopiłaby się w jego pocałunkach. Nie mogła na to pozwolić. Nie tutaj. Nie przy tych wszystkich ludziach. Jednak zaczęła szybciej oddychać. W tym momencie Kou odsunął się od niej- Wiedziałem, że masz.

- Co mam?- Zapytała półprzytomnie a on zaczął się śmiać

-Masz ochotę na mnie.- W tym monecie wymierzyła mu policzek a oczy kolegów siedzących blisko zwróciły się na nich.

- Nie waż się tak do mnie mówić. - Powiedziała spokojnie akcentując każde słowo. Widziała, że się wkurzył.

- Nie waż się więcej, mnie uderzyć- warknął

- Bo co? Odasz mi?- Syknęła

- Nie słoneczko. Rozkocham- szepnął prosto w jej usta i delikatnie ich dotknął.

- Nie odzywaj się do mnie zostało nam około siedem godzin drogi. Postarajmy się nie zabić.- Odpowiedziała z lekko drżącym głosem blondynka.

- Ok jak chcesz nie będę się kłóciły- odpowiedział i założył słuchawki a ona pogrążyła się w wcześniej przygotowanej lekturze. Dalsza droga minęła im już spokojnie, ale jak to mówią to cisza przed…

Gigi